“ဆရာေကာင္းဆုိရာ၀ယ္...”

နဖူးစြန္းႏွင့္၊ ဒူးပြန္းခံကာ၊

ကိုးကြယ္ပါလည္း၊ ဆရာလြဲက၊

ငရဲအပါယ္၊ အျမစ္တြယ္၊

၀ဋ္ႏြယ္ရွည္လ်ားရာ၊

(ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုဟာ သာမန္အားျဖင့္ သဒၶါတရား(ယံုၾကည္မႈ႔) ေကာင္းၾကပါတယ္။ ဘာသာ၀ါဒတိုင္းဟာ ယံုၾကည္မႈ (မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္မႈ)ကို အေျခခံၾကပါတယ္။ အျခားဘာ သာ၀င္ေတြ နားလည္ၾကတဲ့ သက္၀င္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈမ်ားက ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သတ္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶ၀ါဒမွာ သဒၶါတရားဆိုတာ ယံုၾကည္မႈ သက္သက္မဟုတ္၊ ကုိယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရွိနားလည္ၿပီးမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ထုိယံု ၾကည္မႈက ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ ျဖစ္တည္မွသာ သံသရာ၀ဲဂယက္မွ ရုန္းထြက္ႏိုင္မွာပါ။


ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သဒၶါယ တရတိ ၾသဃံ (အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လြန္ေျမာက္၏) ဟုဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္႕ဆိုခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သဒၶါတရားႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံု၍ မိမိတုိ႔အမွန္တကယ္ မဂ္ဖုိလ္ ရဖို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရာမွာ ဆရာေရြးမွန္ကန္ဖုိ႔ အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ယခုအခါမွာ အျခားေသာ အတုအေယာင္မ်ားစြာက ေနရာယူလာၾကပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စတုတၱအႀကိမ္ ႏိုင္ငံေတာ္ဗဟို သံဃာ့၀န္ေဆာင္အဖြဲ႔ သဒၶမၼအစည္းအေ၀းမွာ သဘာပတိ ဥကၠ႒ အဘိဓဇမဟာ ရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာ သဒၶမၼေဇာတိက ျမင္းျခံၿမိဳ႔႕ ကိုးေဆာင္တိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၲေသာဘိတ မွ ေအာက္ပါအစည္းအေ၀းဖြင့္ ၾသ၀ါဒကထာကို မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။ “ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား အထူးသတိေပးေလ်ာက္ထားလိုေသာ အခ်က္မွာ ယခုအခါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ နတ္၊ ေမွာ္၊ ၀ိဇၨာ၊ ဂါထာ၊ မႏၲယား စေသာ တႏၲရ၊ မႏၲရ ၀ါဒမ်ား ေၾကာက္မတ္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ တိုးပြားေနသည္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား သတိျပဳေစခ်င္ပါ သည္ ဘုရား၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ အမ်ားစုဟာ ေထရ၀ါဒသာသနာ စစ္စစ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈနည္းပါးၿပီး ထုိတႏၲရ၊ မႏၲရ၀ါဒမ်ားဘက္သို႔သာ လိုက္ပါေနၾကပါသည္။ ဤအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ အခ်ိဳ႕ရဟန္းမ်ားသည္ ဂႏၴဓူရ (စာေပသင္ျခင္း)၊ ၀ိပႆနာဓူရ (တရားအားထုတ္ျခင္း) ဟူေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔၏ တာ၀န္ကို ပစ္ပယ္၍ တႏၲရ၊ မႏၲရအလုပ္ကို ရဟန္းေတာ္တုိ႔ တာ၀န္အလား ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ ေၾကာက္မတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေဘးရန္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္ ဘုရား...”။ ဤအခ်က္ေတြကို နာယူျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာအေပၚ အေရာင္ဆုိးေသာ အရာမ်ားကို ေပၚလြင္ေစပါတယ္။ လူေတြသည္လည္း ေန၊ ထုိင္၊ ေျပာဆုိတက္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ လူမ်ားက ဘုရားႀကီးေက်ာင္းေရာက္ရင္ မဂ္ဖုိလ္ေရာက္ေၾကာင္းတရား၊ ဒါန၊ သီလစတဲ့ တရားအေၾကာင္းမ်ားကို ေမးျမန္းျခင္းမရွိပဲ၊ ဘာဂဏန္းေကာင္းလဲ၊ ဘာထိုးရမလဲ စတဲ့ ၂လံုး၊ ၃ လံုးဂဏန္းမ်ားေတာင္းဖုိ႔သာ စဥ္းစားၾကပါတယ္။ ဤေနရာ ကိုယ္ေတြ႔ေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဂ်ီေတာ့မွာ တင္ထားတဲ့ ကိုရင္ပံုေလးကိုေတြ႕ေတာ့...“ဦးဇင္းေလးလား၊ တပည့္ေတာ္ကို ၂လံုးဂဏန္းေပးပါတဲ့..”။ ဒါနဲ႔ သံဃာကို အေလးအျမတ္ျပဳတတ္ဖုိ႔ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ အဓိက ဆုိလိုခ်င္တာက လူေတြကိုကလည္း ရတနာျမတ္သံုးပါး အေပၚမွာ အေလးအျမတ္ ျပဳတက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေလာကီေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုပဲ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အျခားေသာ အတုအေယာင္ မ်ားအေပၚ အားထားခ်င္ၾကေတာ့ လိမ္တဲ့သူက ပိုၿပီးၾကိဳက္တာေပါ႔။ ဘိုးေတာ္ဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆုိေတာ့ သာသနာပြဲထုိးတာက ကန္ေတာ့ပြဲမွာ ၀လံုးေတြ ေပၚလာတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ၀လံုးဘိုးေတာ္လို႔ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ (အမွန္ေတာ့ ဘုရားေရွ႕မွာ အုန္းစိမ္း၊ ငွက္ေပ်ာစိမ္းေတြနဲ႔ ကန္ေတာ့ပြဲလုပ္တာ မသင့္ေတာ္ပါ။ သာသနာပြဲဆုိတာ မိသားစုေတြလိုက္ ကိုယ့္အိမ္မွာ တရားေဆြးေႏြး၊ တရားနာ၊ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္တဲ့ ပြဲေလးလို႔ နားလည္ပါတယ္)။ တေန႔ေတာ့  ဘိုးေတာ္က နတ္ပြဲလည္း ေပးပါတယ္။ သူကိုယ္တုိင္လည္း နတ္၀င္ကတယ္။ လူေတြလာရင္ ငါ႔သမီးၾကီး၊ ငါ႔သားၾကီးဆုိၿပီး ဓာတ္ေပးတယ္ဆုိတာလည္း လုပ္ပါေသးတယ္။ လူေတြကလည္း အဲလိုဆုိရင္ အေတာ္ကိုသေဘာ က်တာပါ။ ေနာက္ေတာ့သူ႔ကို ယံုစားကိုးကြယ္တဲ့ သူေတြ စီးပြားပ်က္တာပါပဲ။ သူလည္း အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ပဲ၊ သာမန္လူတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အတုအေယာင္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ ၾကာရွည္မခံပါဘူး။ သတိဉာဏ္ယွဥ္ၿပီးမွ ယံုၾကည္တတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဓမၼေစတီဆရာ ေတာ္ဘုရား၏ “ႏွလံုးသား၀ယ္ဘုရားတည္” တရားမွ ယခုလို မွတ္သားခဲ့ဘူးပါတယ္။


၁. သရဏဂုံတည္ေစေသာဆရာ = ဆရာေကာင္း၊ မိတ္ေဆြေကာင္း (Good Teachers)။

၂. သစၥာ ၄-ပါး သိေစတဲ႔ဆရာ = ဆရာမွန္၊ မိတ္ေဆြမွန္ (Right Teachers)။

၃. အာသေ၀ါတရား ၄-ပါး ကုန္ေစတဲ႔ဆရာ = ဆရာျမတ္၊ မိတ္ေဆြျမတ္ (Nobel Teachers)။





“ကုန္ရံႈးေတာ့ တစ္ေခါက္”၊ “လင္ကုန္ရံႈးေတာ့ တစ္သက္လံုး ေမွာက္”၊ “ဆရာကုန္ရႈံးေတာ့ တစ္သံသရာလံုးေမွာက္..” ဟူေသာစကားအတိုင္း ဘာသာေရးမွာ ဆရာေရြးမွားရင္ ယခုပစၥဳပၸန္၊ သံသရာႏွစ္ျဖာလံုး ဒုကၡေရာက္တတ္ပါတယ္။ ဆရာေရြးမွန္ရင္လည္း မိမိေကာင္းက်ိဳးအားလံုး ၿပီးစီးတတ္ေၾကာင္းကို ဗုဒၶျမတ္စြာက အရွင္အာနႏၵာကို မိန္႔ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိမိတုိ႔မဂ္ဖုိလ္ရဖုိ႔ အတြက္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္သင့္ေသာ ဆရာေကာင္းမ်ား၏ အဂၤါလကၡဏမ်ားကို သတၱတ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္တြင္ ဘုရားရွင္က ေဟာၾကားထားပါတယ္။ ထုိအခ်က္ေတြကို ေႏွာင္းလူမ်ား အလြယ္တကူ မွတ္မိေစရန္ မန္လည္ဆရာေတာ္က မဃေဒ၀လကၤာသစ္တြင္ ယခုလိုဖြဲ႔ဆုိခဲ့ပါ တယ္။

“ ရိုေသခ်စ္ထုိက္၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ႏွင့္၊

လြဲမိုက္ဆံုးမ၊ ေမးသမွ်ခံ၊

ဓမၼံနက္နဲ၊ ေဟာႏိုင္ၿမဲ၍၊

က်ိဳးနည္းမတန္း၊ ခုႏွစ္ခန္းႏွင့္၊

ျပည့္လွ်မ္းညီညာ၊ ဤဆရာ၊

ေဖြရွာတပည့္ခံ”။

အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိရမည္ဆုိေသာ္..၊

၁။ ရိုေသထုိက္ေသာ ဂုဏ္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊

၂။ ခ်စ္ခင္ထုိက္ေသာ ဂုဏ္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊

၃။ ခ်ီးမြမ္းထုိက္ေသာ ဂုဏ္ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊

၄။ မိမိ၏လြဲမွားမႈ၊ မုိက္မဲမႈကို ဆံုးမျခင္း၊

၅။ မိမိေမးသမွ်ကို ေျဖဆုိႏိုင္ျခင္း၊

၆။ နက္နဲေသာ ဓာတ္၊ ပရမတ္၊ သစၥာတရားမ်ားကို ေဟာၾကားႏုိင္ျခင္း၊

၇။ အက်ိဳးနည္းေသာ အလုပ္မ်ားကို တားျမစ္၍ အက်ိဳးရွိေသာ အလုပ္မ်ားကို ညႊန္ျပႏိုင္ျခင္း၊

ဤေနရာမွာ.. ရိုေသထုိက္၊ ခ်စ္ခင္ထုိက္၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေသာ ဂုဏ္ေလးပါးမွာ အတူတူျဖစ္ပါတယ္။ ထုိအခ်က္ေတြကေတာ့...

၁။ ဒါန = ေလာဘမႀကီးဘဲ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲသူ ျဖစ္ရမယ္။

၂။ ပိယ၀ါစာ = ေဒါသမႀကီးဘဲ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္သည့္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ စကားရွိရမယ္။

၃။ အတၱစရိယာ = တပည့္တုိ႔၏ ေကာင္းက်ိဳးကို က်င့္ေဆာင္ရမယ္။

၄။ သမာနတၳတာ = မႏွိမ့္ခ်ဘဲ ပံုမွန္တန္းတူ ဆက္ဆံရမယ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေတြသည္ အေျပာ၊ အေဟာ၊ အေရးေကာင္းတုိင္း ဆရာေကာင္း မဟုတ္ႏိုင္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

“ၾကည္ညိဳရာမွာ၊ အမ်ားသံဃာ၊

ကိုးကြယ္ရာမွာ၊ ေရြးခ်ယ္ပါ၊” ဟူေသာ စာဆုိေလးအတိုင္း ရဟန္သံဃာမွန္သမွ် ၾကည္ညိဳပါ။ တက္ႏိုင္သမွ်လွဴဒါန္းပါ။ ၾကည္ညိဳလွဴဒါန္းေသာ မိမိ၏ ေကာင္းမႈ အက်ိဳးကို မလြဲမေသြ ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆရာအျဖစ္ ကိုးကြယ္ေတာ့မည္ဆုိရင္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္ရပါမည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဆရာေကာင္းတပည့္၊ ပန္းေကာင္းပန္ုဆုိတဲ့ စကားေလးအတုိင္း စာဖတ္သူမ်ားသည္ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာျမတ္မ်ားထံ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ကာ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။